امتحان/اشکالات

من سعی کردم سوالای امتحان رو روشون وقت بذارم و اون سوال هایی که می شد رو انجام بدم. اول درست مثل امتحان وقتیکه سراغ سوالات رفتم حس خوبی نداشتم. ولی به مرور زمان سعی کردم تلاش خودمو بکنم. یک چیزی که به من خیلی کمک کرد , دیباگ کردن بود . تقریبا خیلی کم سراغش می رفتم و تصور می کردم که نه تنها کمک خاصی نمی کنه بلکه کا رو پیچیده تر می کنه ولی امروز خیلی بهم کمک کرد اشتباهاتمو بفهمم.مثلا در تست استرینگ کپی فکر می کردم تابع نباید چیزی رو ریترن کنه و تایپ تابع رو وید گذاشته بودم .در تست کر کاونت پایتون برای شمارش کرکتر ها هم دوباره از همون متغیر حلقه فور استفاده می کردم .(البته دلیل غلط بودنشو می دونستم. اینطوری متغیر دو تا دو تا تغییر می کنه و جلو می ره)ولی خب وقتی کد غلط رو می نویسم عموما به ذهنم نمی یاد و خب دیباگ کردن خیلی بهم کمک کرد. یه مشکل بزرگی که سر امتحان خیلی درگیرش شدم این بود که فکر می کردم اگر بار اول کد ارور بده و درست نباشه دیگه هیچ راهی برای درست کردنش وجود نداره. البته توی این چند روز هم همچنان درگیر این مشکل بودم ولی سعی کردم سریع دست نکشم ازش. توی چند تا از سوالات دچار بی دقتی هم شده بودم.مثلا یک تست ساده از پایتون را اسم تابع رو اشتباه نوشته بودم و چون باز فکر می کردم راهی برای درست کردنش وجود نداره درستی اسم تابع رو هم چک نکردم. یا مثلا برای سوال 8 سی که توی این چند روز هم این اشتباه رو مدام تکرار می کردم در سایز ریزالت بود که نمی دونم چرا سایزش رو 9 قرار می دادم ینی به اندازه آی دی. ولی خب باید به اندازه ظرفیت تمام کرکترهای درون استراکت قرار می دادم که خب مضربی از 4 هم باشد ینی بهترین اندازه اینجا مثلا به نظرم 40 بود. یا مثلا توی اولین سوال استراکت به اشتباه مثل پایتون می نوشتم .مثلا نام ساختار استارکت را با نام جدید عوض کند(یعنی مثلا به اشتباه: s->id[i]=newid ولی خب باید با استفاده از حلقه فور درواقع خونه ها(قسمت ها ) رو دونه دونه پر می کرد و تغییرمی داد. ولی در پایتون خیلی آسون تره و من به اشتباه مثل پایتون عمل کردم. به طور کلی هم نوع نوشتن و محدوده های زبان های سی و پایتون با هم متفاوت است.مثلا به طور کلی کد ها در پایتون کوتاه تر هستند نسبت به سی.ولی خب به نظر من در سی یک طوری بهتر می شه فهمید که داریم چی کار می کنیم.برای مثال مشخص کردن نوع خروجی تابع ,نوع متغیر ها یا پوینتر گاهی وقتا ب نظرم همراه با پیچیده بودن سوال طوری در واقع به خودمون هم داره کمک می شه که قضیه روشن تر باشه. یا مثلا چیز دیگه ای که توجه کردنش به من کمک کرد این بود که توی سی در آرایه ها وقتیکه استرینگ تموم می شه در واقع بازم جلوتر می ره . درواقع توی سی استرنیگ ها مجموعه ای از کاراکترهای هستن که کاراکتر آخرشون کاراکتر صفر یا نوله.مثل استفادش توی تست کرکاونت و… . درواقع این کاراکتر هم قسمتی از آرایه مجسوب می شه.ینی اگر بخوایم طول رشته رو به دست بیاریم و از سایز اف استفاده کنیم. در واقع سایز اف تعداد بایت هایی که اشغال شدن رو بر می گردونه.برای مثال اگر Char a[]=”abc” Sizeof(a)=4 ینی کاراکتر نول هم در نظر گرفته می شه.

برای مثال فهم همین 3مورد(نوع متغیر,نوع خروجی و ورودی ) توی تست کیس شماره 6 به من کمک کرد.چیری که سر امتحان بهش دقت نکرده بودم(یا شاید به انداره کافی دقت نکرده بودم) . با این حال باز فکر می کنم درگیری های خودم در سی بیشتر از پایتون است.و ما سی رو بعد از پایتون یادگرفتیم. این دو دلیل باعث شد که من اول از زبان سی شروع کنم (در امتحان ) برای تست ها. و خب طبیعتا از تعداد خوبی از سوالاتی که واقعا در پایتون ساده تر است غافل شوم.برای مثال تست شماره 7 که نوشتن شماره دانشجویی : اسم بود .وقتی در آزمون نتونستم با سی بنویسم سراغ پایتون هم نرفتم درصورتیکه در پایتون خیلی راحت می تونستم رشته ها رو با بهم وصل کنم.(البته این قضیه ب خاطر جا گرفتن تقریبی قوانین سی در ذهنم هم بود) سعی کردم توضیح مختصری درباره اشکالاتم در بعضی از سوالات بدهم.به هر حال فکر می کنم به هر دلیل و بهانه ای ک شده فرصت خیلی خوبی بود که جدی و با انگیزه روی سوالات بیشتر کار کنم و متوجه اشتباهاتم بشوم. در این مدت تلاش کردم روی تست ها با آرامش و تمرکز بیشتری فکر کنم. قسمتی از سوال ها هم موفق نشدم حل کنم.و به علت کمبود زمان نتوانستم اشکالاتم رو درست از کسی بپرسم. ولی اگر زمان بیشتری باشد روی شان فکر می کنم. چون با این کار ترسم از سوالات امتحان ریخت و احساس بهتری پیدا کردم.

• 2019 2
• 2018 2
• 2017 2
• 2016 2